ประวัติแซ่จึง เมืองจีน

จุดเริ่มต้นของตระกูลจึงนั้น ย้อนหลังไปถึง 591 ปีก่อนคริสตศักราชในสมัยชุนชิว กษัตริย์ของแคว้นฉู่ ทรงพระนามว่า พระเจ้าฉู่จวงหวัง ทรงเป็น 1 ใน 5 กษัตริย์ที่ทรงอำนาจแสนยานุภาพมากที่สุดในยุคนั้น ผู้สืบสกุลจึงยกย่องให้พระองค์เป็นต้นตระกูลจวง (จึง) จากพระนามของพระองค์ท่าน

ต่อมาในสมัยจั้นกั่ว ได้อุบัติปรัชญาเมธีนามอุโฆษชื่อ จวงจื่อ ท่านเป็นนักคิด นักปรัชญาและกวี ท่านชอบใช้ชีวิตอย่างอิสระและสมถะ สอดคล้องกับวิถีธรรมชาติ จึงไม่ประสงค์จะรับราชการ ตามที่พระเจ้าฉู่เวยหวังทรงทาบทามว่าจะพระราชทานตำแหน่งให้เป็นถึงอัครเสนาบดี ท่านพอใจแค่ดำรงตำแหน่งเล็กๆที่บ้านเกิด เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ดูแลสวนต้นชันที่ใช้ยาเรือเท่านั้น นักประวัติศาสตร์ในยุคนั้นจึงขนานนามท่าว่า “เจ้าหน้าที่พิทักษ์สวนชันผู้หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี” ซึ่งถือเป็นแบบอย่างอันดีของวงการข้าราชการจีนในยุคนั้น ทำให้คนรู้จักคนในตระกูลจึงมากขึ้น

ในยุคของ 16 ประเทศ ลูกหลานชาวจึงตระกูลต่างก็จากมณฑลหูเป่ยและมณฑลเหอหนาน แตกกระจายได้ยังที่ต่างๆ จากนั้นไปอาศัยที่เมืองเทียนลุ่ย มณฑลกานชู่ เมืองเส้าชิง มณฑลเจ้อเจียง เมืองหุ้ยจี มณฑลเจ้อเจียง และเมืองตงไห่ มณฑลซันตง

หลังจากนั้นมีบรรพชน 2 ท่านคือท่านยุ่ยกง และท่านเซินกง ได้พาบุตรหลานมาอาศัยที่มณฑลฮกเกี้ยน มุมานะสร้างตัวตนจนวงศ์ตระกูล เป็นปึกแผ่นมั่งคง สืบเชื้อสายต่อมาอีก 13 รุ่น ท่านกงฉงกงได้พาบุตรหลานอพยพ มาตั้งรกรากที่มณฑลกวางตุ้งเมืองแต้จิ๋ว ต่อมาเนื่องจากเกิดภัยสงครามอยู่เนืองๆ ความเป็นอยู่อดอยากแร้นแค้น บรรพชนจึงตัดสินใจอพยพครอบครัว มายังดินแดนที่อุดมสมบูรณ์และสงบสุขในเอเชียอาคเนย์ เพื่อหาโอกาสก่อร้างสร้างตัวพัฒนาเศรษฐกิจ